Astronomom po raz pierwszy udało się wykryć fale radiowe emitowane przez supernową typu Ia. Ta niezwykła obserwacja dostarcza kluczowych informacji na temat wybuchowej natury białych karłów i ich środowisk bogatych w hel. Wyniki rzucają nowe światło na mechanizmy leżące u podstaw tych kataklizmów i pozwalają nam lepiej zrozumieć ekspansję Wszechświata. 

Supernowe typu Ia to eksplozje jądrowe występujące w białych karłach. Te zjawiska niebieskie odgrywają ważną rolę w pomiarze odległości kosmologicznych i ekspansji Wszechświata. Jednak dokładny czynnik wyzwalający supernowe typu Ia nadal pozostaje nieznany. Ponieważ pojedyncze białe karły nie eksplodują, naukowcy sugerują, że eksplozja może być spowodowana przyrostem masy z pobliskiej gwiazdy towarzyszącej. Zazwyczaj masa akreująca składa się głównie z wodoru. Sugerowano jednak również, że białe karły mogą gromadzić hel z gwiazd towarzyszących, które zrzuciły swoje zewnętrzne warstwy wodorowe.

Kiedy biały karzeł pochłania materię z gwiazdy towarzyszącej, nie cała ona spada bezpośrednio na powierzchnię białego karła. Zamiast tego część materii tworzy chmurę materii okołogwiazdowej, która otacza układ podwójny gwiazd. Kiedy biały karzeł eksploduje wewnątrz tej materii okołogwiazdowej, fale uderzeniowe powstałe w wyniku eksplozji pobudzają atomy, powodując, że emitują one potężne fale radiowe. Pomimo licznych obserwacji supernowych typu Ia występujących w obłokach okołogwiazdowych, emisja fal radiowych związana z tymi zdarzeniami pozostaje niewykryta. 

Międzynarodowy zespół badaczy, w tym naukowcy z Uniwersytetu w Sztokholmie i Narodowego Obserwatorium Astronomicznego Japonii (NAOJ), dokonał dokładnych obserwacji supernowej typu Ia, która miała miejsce w 2020 roku. Badanie wykazało, że supernowa była otoczona materią okołogwiazdową składającą się głównie z helu. Udało im się również wykryć fale radiowe emitowane przez supernową. 

Porównując zaobserwowaną siłę fal radiowych z modelami teoretycznymi, badacze ustalili, że gwiazda przodek, biały karzeł, akreował materię rocznie w tempie około 1/1000 masy Słońca. Ta przełomowa obserwacja potwierdza, że ​​supernowe typu Ia mogą być spowodowane akrecją masy z gwiazdy towarzyszącej do zewnętrznej warstwy bogatej w hel. 

Wykrycie fal radiowych emitowanych przez bogatą w hel supernową typu Ia ma ogromne znaczenie dla dalszego zrozumienia mechanizmów eksplozji i warunków poprzedzających eksplozję tych zdarzeń. Zespół badawczy planuje teraz rozszerzyć swoje badania o poszukiwanie emisji radiowych z innych supernowych typu Ia, mając na celu wyjaśnienie procesów ewolucyjnych, które prowadzą do wystąpienia tych zjawisk wybuchowych. 

To przełomowe odkrycie przyciągnęło uwagę ekspertów w tej dziedzinie, którzy podkreślają jego znaczenie dla pogłębiania naszej wiedzy o eksplozjach białych karłów i ich roli w kształtowaniu kosmosu.