Jak dotąd naukowcy mogli błędnie zinterpretować ślady zderzenia asteroid z Ziemią, a szanse na zderzenie z nimi mogą być większe, niż przewidują obecne szacunki. Opinię taką wyraził główny naukowiec NASA Goddard Space Flight Center James Garvin.

Garvin wykorzystał nowy katalog zdjęć satelitarnych o wysokiej rozdzielczości do analizy kolizji asteroid w ciągu ostatnich milionów lat. Materiał filmowy pozwolił jego zespołowi przyjrzeć się bliżej niektórym z największych kraterów.

Badanie obrazów wykazało, że rzeczywisty rozmiar miejsc kolizji jest większy niż wcześniej sądzono. W szczególności nadal uważa się, że krater Zhamanshin, który znajduje się na terytorium Kazachstanu, ma szerokość od 12 do 14 kilometrów. Takie uderzenie mogło pozostawić meteoryt o średnicy od 200 do 400 metrów około 90 tysięcy lat temu. Jednak nowe dowody wskazują, że rozmiar krateru jest w rzeczywistości bliższy 30 kilometrom średnicy.

W związku z tym Garvin uważa, że ​​rozmiar asteroidy, która pozostawiła takie uderzenie, jest znacznie większy niż wcześniej sądzono. Ponadto zaktualizowane dane znacznie skracają okres kolizji ciał kosmicznych z Ziemią. Garvin sugeruje, że asteroidy o wielkości kilometra spadają z góry co kilkadziesiąt tysięcy lat, a nasza planeta doświadczyła co najmniej czterech dużych zderzeń w ciągu ostatniego miliona lat. 

NASA prowadzi stale program Near-Earth Object Observations (Obserwacje Obiektów Bliskich Ziemi, NEO) w celu monitorowania asteroid i komet, które mogą potencjalnie zagrozić Ziemi. W ramach tego programu naukowcy klasyfikują ryzyko zderzenia asteroidy lub komety z Ziemią, używając skali Torino i skali Palermo.

Skala Torino służy do oceny ryzyka zderzenia obiektu z Ziemią w najbliższych dziesięciu latach. Skala ta ma dziesięć stopni, od 0 do 10, z 0 oznaczającym brak zagrożenia, a 10 oznaczającym zderzenie globalne, które mogłoby spowodować globalne skutki katastrofalne. Skala Palermo, z drugiej strony, jest używana do obliczenia prawdopodobieństwa zderzenia w ciągu setek lat.

Obie skale biorą pod uwagę takie czynniki jak rozmiar obiektu, jego trajektorię, prędkość, i położenie w stosunku do Ziemi. Naukowcy NASA regularnie monitorują obiekty bliskie Ziemi i na bieżąco aktualizują ocenę ryzyka zderzenia, jeśli zostaną znalezione nowe dane.