Podręczniki na temat astronomii często piszą, że mgławice planetarne są ostatnim etapem w ewolucji pojedynczych gwiazd o małej masie, takiej jak Słońce. Jednak ostatnie badania wskazują, że duża część znanych mgławic planetarnych rodzi się po śmierci binarnych systemów gwiezdnych.

Dolny limit masy gwiazdy, które mogą tworzyć typowe mgławicę planetarne to właśnie masa Słońca, więc ze względu na jego brak towarzystwa nie może przekroczyć progu wielkości potrzebnego do utworzenia mgławicy planetarnej. Nowe badanie przeprowadzone przez międzynarodowy zespół astronomów pod kierownictwem Georga Jacoby, odnaleziono po analizach starych kulistych gromad gwiazd i mgławic planetarnych, których masa jest zbyt duża, aby możliwe było tworzenie pojedynczych członków klastra, z których każdy waży mniej niż Słońce.

Oznacza to, że mgławica planetarna utworzone są za pomocą innych środków, na przykład, w wyniku fuzji gwiazd, która jest dowodem na rzecz nieklasycznego scenariusza powstawania mgławicy planetarnej. Wyniki badań pojawiły się w czasopiśmie The Astrophysical Journal.