Gdyby Ziemia i nasza galaktyka, a także wszystkie sąsiednie galaktyki, znajdowały się wewnątrz dużej bańki, rozwiązałoby to szereg pytań związanych z naturą Wszechświata.

Wszechświat może wydawać się stosunkowo spokojnym i statycznym miejscem. Jednak obserwacje astronomiczne z ostatniego stulecia pokazały, że rozszerza się on z przyspieszeniem wywołanym przez tajemnicze siły zwane ciemną materią i ciemną energią. Jednocześnie naukowcy nie mogą zgodzić się co do szacunków tempa rozszerzania się granic przestrzeni.

 

Odpowiedź może leżeć w tym, że żyjemy w czymś co niektórzy astrofizycy nazywają „bąblem” - czyli w gigantycznym obszarem przestrzeni o innej gęstości niż reszta wszechświata. Teoria ta została wysunięta przez fizyka teoretycznego z Uniwersytetu Genewskiego Lucas Lombreisera.

 

Hipoteza bańki istnieje od ponad dwóch dekad, ale dopiero ostatnio w Physics Letters opublikowano artykuł opisujący możliwy rozmiar i cechy tej kosmicznej bańki. Lombreiser argumentuje, że nie ma potrzeby wymyślania nowej fizyki, aby wyjaśnić rozbieżność między dwiema stałymi Hubble'a. Różnica może polegać na gęstości bańki w stosunku do średniej kosmicznej gęstości materii.

 

Zdaniem naukowca wszechświat nie jest jednolity. W swoim artykule Lombreiser sugeruje, że możemy znajdować się w stosunkowo pustym regionie o promieniu 40 megaparseków (około 125 milionów lat świetlnych). Takie regiony są stosunkowo powszechne we Wszechświecie w standardowej teorii kosmologicznej. Jeśli nasza bańka zawiera około połowę mniej materii niż reszta kosmosu, może to wyjaśniać, dlaczego ciągle otrzymujemy różne wyniki dla stałej Hubble'a. Opisuje ona tempo rozszerzania się wszechświata. Problem w tym, że dotychczasowe obliczenia i badania dają różne, wyniki.

 

Idea bańki to wciąż tylko hipoteza i aby ją udowodnić, potrzebne będą dodatkowe obserwacje, podczas których można będzie określić, czy nierównomierny rozkład materii we wszechświecie może wyjaśnić rozbieżność między obserwowanymi stałymi Hubble'a.