Potężny superrozbłysk na gigantycznej gwieździe HD 251108

Międzynarodowy zespół astronomów dokonał niezwykłego odkrycia - zaobserwowali oni potężny superrozbłysk rentgenowski na olbrzymiej gwieździe HD 251108, znajdującej się około 1646 lat świetlnych od Ziemi. Badanie to stanowi przełom w zrozumieniu procesów zachodzących na powierzchni masywnych gwiazd.

Obserwacje prowadzone były przy użyciu teleskopu Neutron Star Interior Composition Explorer (NICER) oraz różnych teleskopów naziemnych. Naukowcy śledzili fazę rozpadu superrozbłysku przez 28 dni, uzyskując niespotykaną dotąd szczegółowość danych dotyczących zmian temperatury korony gwiazdy.

Okazało się, że był to jeden z najpotężniejszych rozbłysków w historii obserwacji astronomicznych. Długość tzw. pętli rozbłysku, czyli obszaru na powierzchni gwiazdy, z którego wydobywała się energia, była rekordowa - 2-4 razy większa od promienia samej gwiazdy HD 251108. Co więcej, po około 10 dniach od szczytu rozbłysku nastąpiła krótka faza ograniczonego ponownego nagrzewania, a następnie krzywa blasku zaczęła się odbijać od początkowego spadku.

Gwiazda HD 251108 to olbrzym klasy K, około siedem razy większy od naszego Słońca, jednak stosunkowo chłodny, o masie porównywalnej do Słońca. Badanie wykazało, że skład chemiczny tej gwiazdy pozostaje stabilny przez cały czas trwania superrozbłysku i jest zgodny z typowymi gwiazdami aktywnymi z odwrotnym efektem potencjału pierwszej jonizacji.

Ponadto, po wybuchu gwiazda HD 251108 wykazuje modulację rotacyjną w okresie 21,3 dnia, co naukowcy tłumaczą pojawieniem się dużych i stabilnych plam gwiazdowych na jej powierzchni.

Odkrycie to rzuca nowe światło na procesy zachodzące na powierzchni masywnych gwiazd i otwiera nowe perspektywy w badaniach astrofizycznych. Obserwacje superrozbłysków, takich jak ten na HD 251108, pozwalają lepiej zrozumieć dynamikę i ewolucję tych potężnych obiektów kosmicznych.