Pierścienie Saturna, jedne z najbardziej wyróżniających się elementów naszego Układu Słonecznego, mogą nie być wieczne. Zgodnie z nowymi badaniami, te olśniewające zjawiska mogą z czasem całkowicie zniknąć, pozostawiając przyszłe generacje obserwatorów bez możliwości podziwiania ich majestatu.

Planety naszego Układu Słonecznego powstały około 4,6 miliarda lat temu, a debata naukowców na temat wieku i pochodzenia pierścieni Saturna trwa od dawna. Wielu astronomów jest zdania, że te błyszczące pierścienie lodu muszą być młodsze, niż się wydaje, gdyż nie wykazują znaków erozji czy ciemnienia, które mogłyby wynikać z interakcji z meteorami przez miliardy lat.

Nowe informacje na ten temat dostarcza analiza danych z misji NASA Cassini, która przez lata 2004-2017 obserwowała tego gazowego giganta. Dane te przyniosły nowe odkrycia, które potwierdzają teorię, że pierścienie powstawały znacznie później niż sam Saturn. Według naukowców, formowanie siedmiu pierścieni mogło mieć miejsce, gdy na Ziemi królowały dinozaury.

Pomimo jednak ich relatywnej "młodości", pierścienie Saturna mogą wkrótce zniknąć. Składają się one głównie z lodu, z niewielkim dodatkiem kosmicznego pyłu skalistego powstałego z rozbitych asteroid i mikrometeoroidów. Te drobne fragmenty zderzają się z cząstkami tworzącymi pierścienie Saturna i powodują powstawanie "deszczu pierścieniowego", gdy materiał pierścieni krąży wokół planety.

Dane z sondy Cassini wykazały, że pierścienie Saturna tracą na masie kilka ton na sekundę. Z astronomicznego punktu widzenia, nie pozostało im wiele czasu. Naukowcy szacują, że pierścienie mogą przetrwać co najwyżej kilkaset milionów lat.

"Pierścienie Saturna są jednym z najbardziej unikalnych i pięknych zjawisk w naszym Układzie Słonecznym i powinniśmy cieszyć się nimi, dopóki trwają" – mówi dr James O'Donoghue, astronom z Cornell University. "Ale niestety, wszystko ma swój kres, a pierścienie Saturna nie są wyjątkiem. Powinniśmy doceniać ich obecność, dopóki jest możliwe, i kontynuować badania, aby zrozumieć procesy