Mars ma dwa naturalne satelity, Deimos i Fobos. Drugi z wymienionych księżyców orbituje bliżej planety, niż jakikolwiek inny księżyc w Układzie Słonecznym, co sprawia, że coraz bardziej realny jest jego rozpad.

 

Fobos coraz bardziej zbliża się do Marsa. Nie dziwi więc fakt, że ma to wpływ na siłę przyciągania grawitacyjnego między Czerwoną Planetą a jej księżycem. Wraz ze zwiększonym przyciąganiem, siły wywierane na Fobosa wzrastają, a to dosłownie rozrywa go na strzępy.

 

Powierzchnia księżyca pokryta jest obecnie dziwnymi liniami, które według naukowców są "rozstępami", powstającymi w wyniku sił pływowych, wywieranych przez orbitę Marsa. Jeśli rozpad Fobosa będzie postępował w obecnym tempie, to księżyc może zostać zniszczony w ciągu najbliższych kilku milionów lat, co doprowadzi do powstania pierścienia planetarnego wokół Marsa.

Czy moglibyśmy uratować Fobosa przed pozornie nieuniknionym zniszczeniem? Teoretycznie byłoby to możliwe, ale czy naprawdę warto próbować? Przy szerokości zaledwie 22 kilometrów, Fobos byłby o wiele łatwiejszy do manipulowania niż inne księżyce w Układzie Słonecznym.

 

Do osiągnięcia tego celu potrzebny byłby jednak silnik strumieniowy, niemal takich rozmiarów jak budynek Empire State Building, wypełniony paliwem rakietowym. Nie trzeba chyba nikogo przekonywać, że byłaby to niezwykle kosztowna akcja, marnotrawiąca nasze ziemskie zasoby. Prawdopodobnie najlepszą opcją jest więc po prostu pozwolić naturze zrobić swoje.

 

 

 

Zespół astronomów zbadał niezwykłą egzoplanetę, która jest hybrydą Ziemi i Neptuna. Z pomocą kosmicznych teleskopów Hubble'a i Spitzera udało się ustalić, że planeta posiadająca duży skalisty rdzeń zawiera atmosferę, składającą się głównie z wodoru i helu.

 

Gliese 3470 b orbituje wokół czerwonego karła Gliese 3470, który znajduje się w gwiazdozbiorze Raka. Planeta ma około 12,6 masy Ziemi. Dla porównania, masa Neptuna to około 17 mas Ziemi. Dzięki misji Kosmicznego Teleskopu Keplera wiemy, że w kosmosie jest wiele egzoplanet w takim zakresie masy, jednak dotychczas jeszcze ani razu nie mieliśmy okazji zbadać ich atmosfery.

 

Dzięki połączonej pracy kosmicznych teleskopów Hubble'a i Spitzera, astronomowie przeprowadzili badania spektroskopowe i ustalili skład atmosfery egzoplanety Gliese 3470 b. Okazało się, że zawiera ona głównie wodór i hel i jest pozbawiona cięższych pierwiastków. Z tego powodu, naukowcy twierdzą, że Gliese 3470 b bardziej przypomina gwiazdę, niż planetę.

Źródło: NASA/ESA/L. Hustak (STScI)

Fotosfera Słońca składa się w około 73% z wodoru, a resztę stanowi hel, nie wliczając tlenu, neonu, żelaza i węgla. Jowisz i Saturn, dwa gazowe olbrzymy, zawierają głównie wodór i hel, a także inne związki, takie jak metan i amoniak, wraz z cięższymi pierwiastkami. Tymczasem w atmosferze egzoplanety Gliese 3470 b, związki te są praktycznie nieobecne.

 

Przypuszcza się, że Gliese 3470 b była początkowo niewielkim skalistym obiektem, umieszczonym w środku dysku protoplanetarnego, mniej więcej w czasie gdy uformowała się gwiazda. Atmosfera planety mogła utworzyć się z tego samego pierwotnego materiału, z którego uformował się czerwony karzeł. To wyjaśniałoby, dlaczego w atmosferze egzoplanety, oprócz wodoru i helu, brakuje cięższych pierwiastków.

 

Możliwe, że Gliese 3470 b nie przybrała rozmiaru planet gazowych, ponieważ gwiazda rosła znacznie szybciej, a dysk rozpraszał się, więc pozostała na takim etapie rozwoju. Oczywiście są to tylko przypuszczenia, które być może zostaną potwierdzone dzięki przyszłemu Kosmicznemu Teleskopowi Jamesa Webba.