Jeszcze przed 28 listopada o komecie ISON mówiło się jako potencjalnej komecie stulecia. Zapowiadał się wielki spektakl a wyszło tak, że mamy kolejne rozczarowanie, tak jak w przypadku komety Kohoutka w 1973 roku, a nawet większe, bo wtedy coś zobaczyli przynajmniej astronauci ze stacji kosmicznej Skylab-3, a teraz właściwie nikt.

 

Wygląda na to, że po ISON nic nie zostało. Fakt faktem zdjęcia z koronagrafów słonecznych wskazywały na daleko idącą dekompozycję jądra komety, ale biorąc pod uwagę fakt, że C/2012 S1 ISON była kometą o przynajmniej dwukilometrowym jądrze, to wydaje się dość zaskakujące, że nic z niego nie zostało.

^{Kometa ISON na kilka godzin przed peryhelium - Źródło: NASA/SOHO}

Kosmiczny teleskop Hubble'a dwukrotnie skierowany został tam gdzie powinna być kometa, lub to, co po niej pozostało i za każdym razem nie zobaczył tam niczego, czego się spodziewano. Specjaliści spekulują, że przelot w okolicy Słońca spowodował zniszczenie jądra i jego skruszenie we fragmenty tak małe, że nawet teleskop Hubble'a nie jest w stanie ich zobaczyć.

^{Fotografie wykonane przez HST, nie widać komety ISON - źródło: NASA/HST}

To, że nie zaobserwowano lecących fragmentów, ani zauważalnego obłoku po komecie ISON jest dosyć zaskakujące i astronomowie nie dadzą głowy, że może jest gdzieś indziej i po prostu szukali tych pozostałości nie tam gdzie trzeba. Faktem jest jednak, że po peryhelium wieści o komecie ISON ucięły się i nic nie wskazuje na to, żeby udało się dopisać w annałach astronomicznych dalszy ciąg jej wędrówki.

^{Zdjęcie, klatka A, wykonane przez HST, nie widać komety ISON - źródło: NASA/HST}

^{Zdjęcie, klatka B, wykonane przez HST, nie widać komety ISON - źródło: NASA/HST}

 

 

 

Na naszym satelicie powstał nowy krater. Jest to ślad po uderzeniu meteorytu, który spadł na powierzchnię naszego naturalnego satelity w 2013 roku. Naukowcy twierdzą, że doszło do tego 17 marca 2013 roku.

 

Krater nie jest wielki, bo ma tylko 18 metrów średnicy, ale astronomowie twierdzą, że wyraźnie widać było błysk wtedy, kiedy powstawał. Ich zdaniem dało się to zobaczyć nawet gołym okiem.

 

Nieco później krater został po raz pierwszy sfotografowany. Dokonał tego ziemski pojazd Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Średnica tego krateru jest zbyt mała, żeby mogły go zaobserwować nawet największe ziemskie teleskopy. Na podstawie rozbryzgu substancji z powierzchni srebrnego globu ustalono, że obiekt, który zderzył się z powierzchnią naszego Księżyca poruszał się z prędkością 90 tysięcy km/h.

^{Źródło: NASA/LRO}

Według danych naukowych nowy krater znajduje się na półkuli północnej Księżyca w regionie, który jest nazywany Mare Imbrium. Jest to spory krater, który powstał po upadku dużego meteorytu, lub jądra komety, co mogło nastąpić mniej więcej 3,8 mld lat temu.

 

 

 

Zdjęcia wykonane przez sondę NASA wskazały na nieoczekiwane zakłócenia, które znajdowały się na krawędziach jednego z pierścieni Saturna, pierścienia A.  Uważa się, iż anomalie te mogą być spowodowane obiektem poruszającym się wewnątrz pierścienia. Według astronomów jesteśmy świadkami pojawienia się nowego księżyca Saturna.

 

Na orbicie Saturna zachodzą procesy, które mogą przypominać te, które uformowały planety skaliste. W pierścieniach tego gazowego olbrzyma gromadzą się większe skupiska tworzące znacznych rozmiarów obiekty kosmiczne. W pewnym momencie są one na tyle masywne, że odrywają się od pierścienia i zaczynają funkcjonować, jako odrębne ciało niebieskie. 

^{Foto: NASA}

Astronom, prof. Carl Murray z Queen Mary University w Londynie,   badał księżyce Saturna korzystając ze zdjęć, które zostały wykonane z pokładu orbitera Cassini. Analizując zebrane informacje udało mu się zidentyfikować anomalie zachodzące w pierścieniach. Prof. Murray po raz pierwszy w swoim życiu dostrzegł takie zmiany na pierścieniu, który jest oznaczony literą „A”.  Patrząc na starsze zdjęcia tego pierścienia, które rejestrowane były od 2012 roku, aż w 110 przypadkach można było zaobserwować tam zakłócenia.

^{Foto: NASA}

Jak się później okazało wewnątrz pierścienia tworzyło się ciało niebieskie a na kształt śmigła samolotu. Murray nazwał ten obiekt Peggy, na cześć swojej matki, która w dniu odkrycia anomalii na pierścieniach Saturna obchodziła swoje 80 urodziny.  Naukowcy po dogłębnym sprawdzeniu anomalii nie zauważyli jednak nic, co mogłoby wskazywać na nowego satelitę.

^{Foto: NASA}

Prawdopodobnie zlepek materii mógł ulec zniszczeniu przez kolizje z innym znacznym fragmentem.  Mógł też oddalić się od krawędzi pierścienia uniemożliwiając dalszą obserwację przez sondę Cassini z powodu zbyt małych. Zespół Cassini będzie poszukiwał kolejnych obiektów tego typu tworzących się na krawędziach pierścieni Saturna. Badania te właśnie się rozpoczynają i trwać będą przez najbliższe miesiące. Operatorzy sondy są przekonani, że w najbliższym czasie znajdą kolejne tworzące się księżyce. Na podstawie danych z lipca 2013 roku znane są 62 naturalne satelity Saturna.

 

 

Na podstawie: Guardianlv.com

Od kilku dni na powierzchni ziemskiego satelity, Księżyca, znajduje się chiński lądownik i łazik, którego celem ma być zbadanie tego ciała niebieskiego i położenie podwalin pod dalszą eksplorację. Mimo, że naukowy program badawczy dopiero startuje już udało się zidentyfikować pierwsze odkrycie. Księżyc ma inny kolor niż wskazywały na to zdjęcia wykonane przez Amerykanów.

 

Na pierwszych zdjęciach przesłanych z powierzchni naszego naturalnego satelity widać wyraźnie, że jej kolor jest szarobrązowy. Jest to na tyle zaskakujące, że na wcześniejszych zdjęciach wyglądało na to, że powierzchnia jest po prostu w różnych odcieniach szarości. Trudno się, zatem dziwić, że coraz więcej specjalistów spogląda na te obrazy z niedowierzaniem stwierdzając, że ktoś tu oszukuje społeczeństwo.

 

Aż trudno w to uwierzyć, że sonda Chang'e 3, która przywiozła na Księżyc łazik Yutu  to pierwsze urządzenie wykonane przez człowieka, które dokonało miękkiego lądowania na tym globie od grudnia 1972 roku. Wtedy wylądowali tam Amerykanie, Eugene Cernan i Harrison Schmitt. Wszystko odbyło się w ramach misji Apollo 17.

Foto: NASA

Zdjęcia wysyłane przez łazik rozpętały dyskusję na temat rzeczywistego koloru Księżyca. Czy jest on brązowy jak wskazują na to chińskie przekazy? Czy też może jest szaro-srebrny, jak wynika z nagrań NASA?

Księżyc kilka dni temu - Foto: Xinhua

Sugestia, że kolor Księżyca na oficjalnie udostępnionych fotografiach z NASA jest inny od rzeczywistego znana jest od kilku lat. Niektórzy badacze wprost oskarżali Amerykanów o to, że z niewiadomych powodów celowo retuszują zdjęcia, czego rezultatem jest to, że wszystkie przedstawiają powierzchnię naszego satelity w odcieniach szarości.

Widoczne brązowe odbicie powierzchni - Foto: NASA

Istnieje wiele poszlak wskazujących na to, że rzeczywisty kolor Księżyca jest brązowy. Świadczą o tym na przykład odbicia powierzchni w osłonach skafandrów stosowanych przez lunonautów. Wygląda więc na to, że to chińskie fotografie odzwierciedlają rzeczywisty kolor naszego satelity.

 

Nie ma się co dziwić, że fakt, iż NASA retuszowała zdjęcia w celu ukrycia tego faktu świadczy o tym, że agencja może mieć coś do ukrycia. Dopóki były to jedyne publiczne zdjęcia stamtąd problematyka ta operowała w sferze przypuszczeń, ale teraz dzięki Chińczykom pojawiły się twarde fakty, które inspirują niektórych do formułowania rozmaitych teorii spiskowych.

Foto: NASA

Okazuje się, że już astronauci uczestniczący w misji kosmicznej Apollo-10 zwracali uwagę na to, że kolory naszego satelity mienią się jak to określono "we wszystkich odcieniach czekolady". Tak przynajmniej wynikało z oficjalnych raportów, ale nie wiadomo dlaczego informacje te nie zostały upublicznione.

 

Pytani o te nieścisłości lunonauci amerykańscy tłumaczyli to w taki sposób, że kolor Księżyca zależy od kąta padania światła i jego intensywności w danym momencie. Twierdzili zatem, że może być to spowodowane różnymi długościami fal świetlnych, które potem w taki sposób interpretowały niedoskonałe wtedy kamery. Nie sposób teraz stwierdzić, czy tak było w rzeczywistości, ale bez wątpienia dzięki chińskiej misji księżycowej właśnie dowiedzieliśmy się czegoś nowego.