Już niedługo teoria Wielkiego Wybuchu może odejść do lamusa. Kosmologowie sugerują, że początkiem wszechświata nie był żaden wybuch tylko kolaps wielkiej czterowymiarowej gwiazdy, która zapadła się tworząc hiperczarną dziurę, która zaczęła wtedy emisję.

 

Według oficjalnie uznawanych teorii wszechświat rozpoczął się poprzez ekspansję nieskończenie gęstego punktu lub tak zwanej osobliwości. Nikt jednak nie wie co było przedtem. Fizycy i astrofizycy spierają się o to co stało się potem i zagadnienia takie jak stała temperatura przestrzeni kosmicznej nie poprawiają zrozumienia problemu. Według praw fizyki wszechświat, który ma 13,8 miliarda lat nie powinien osiągnąć jeszcze temperaturowego zrównoważenia potrzebnego do ustalenia się stałej temperatury.

Większość badaczy stwierdza, że w takim razie wszechświat musiał się rozszerzać początkowo z prędkością większa niż świetlna. Poza tym niektórzy astrofizycy stwierdzają, że młody wszechświat był bardzo niehomogeniczny, wręcz chaotyczny, dlatego stała inflacja we wszystkich kierunkach wydaje się mało prawdopodobna. Modele tego nie odzwierciedlają. Nowa teoria zakłada istnienie czterowymiarowych gwiazd, które mogą się zapaść tak jak trójwymiarowe odpowiedniki. Mogą eksplodować, jako supernowa, co mogłoby odpowiadać rozszerzaniu się zaobserwowanemu przez naszych uczonych.

 

Czterowymiarowa czarna dziura, która powstałaby w wyniku takiego kolapsu gwiazdy posiadałaby nawet własny horyzont zdarzeń, który stanowiłby pomost między wnętrzem i otoczeniem takiego obiektu. W trójwymiarowym wszechświecie horyzont zdarzeń ma dwuwymiarową powierzchnię, ale w czterowymiarowym wszechświecie horyzont przybrałby postać hipersfery. Reasumując teoria ta potwierdzałaby, że ekspansja wszechświata jest efektem ekspansji sfery przestrzeni trójwymiarowej. 

 

 

Źródła:

http://www.nature.com/news/did-a-hyper-black-hole-spawn-the-universe-1.1...

http://arxiv.org/abs/1309.1487

W konstelacji Skorpiona znajduje się mgławica przypominająca kształtem krewetkę i tak właśnie jest nazywany ten obiekt kosmiczny. Astronomowie ze zlokalizowanego na półkuli południowej europejskiego obserwatorium Paranal (ESO) w Chile wykorzystując teleskop VLT (Very Large Telescope) zdołali wykonać niezwykle szczegółowe zdjęcie tego obiektu.

 

Mgławica Krewetka jest znaną mgławicą gwiazdotwórczą, która w podręcznikach astronomii bywa określana sygnaturą IC 4628. Obiekt ten znajduje się 6 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Najnowsze zdjęcia pokazują gromady gorących, nowopowstałych gwiazd, które znajdują się pośród obłoków gazu w tej mgławicy.

 

Według aktualnego poziomu wiedzy nowe gwiazdy emitują gaz, który formuje się w obłoki. Emitują też bardzo intensywne promieniowanie. Najbardziej zauważalne jest spektrum ultrafioletu. Tego samego, który emituje nasze Słońce. Duża cześć tego promieniowania docierająca do Ziemi jest tłumiona, ale dłuższe fale przenikają i powodują efekty takie jak opalanie skóry. Młody gwiazdy w IC 4628 emitują bardzo dużo takiego promieniowania.

^{Mgławica Krewetka, IC 4628 - źródło: ESO/VLT}

IC 4628 ma średnicę 250 lat świetlnych a większość emitowanego przez nią promieniowania nie jest odbierana przez ludzkie oko. Od kilku milionów lat tworzą się tam jednak nowe gwiazdy i to zarówno pojedyncze jak i gromady. Dzięki nowemu zdjęciu można było bliżej się przyjrzeć gromadzie zwanej Collinder 316. Aby uzyskać obraz o takiej szczegółowości i dokładności potrzebowano wielu tygodni obserwacji o skumulowanym czasie ekspozycji wynoszącym 26 godzin.

 

VLT to największy na świecie teleskop stworzony do analiz nieba w świetle widzialnym. Wykonuje zdjęcia za pomocą 32 detektorów CCD zdolnych do tworzenia zdjęć w rozdzielczości 268 megapikseli. Wizerunek Mgławicy Krewetka to największe pojedyncze zdjęcie kiedykolwiek opublikowane przez europejskie obserwatorium w Chile.

 

 

 

 

Aktualnie kometa C/2012 S1 zwana też kometą ISON znajduje się około 383 miliony kilometrów od Ziemi. Porusza się z prędkością 110 376 km/h co odpowiada 30,66 km na sekundę. Lada dzień rozpoczną się jej obserwacje z Marsa. Znajdujące się tam ziemskie urządzenia będą zwracały swoje obiektywy w kierunku tego tajemniczego ciała niebieskiego.

 

Okazja jest szczególna, bo kometa znajdzie się 1 października w odległości 10,5 milionów kilometrów od powierzchni tej planety. Powinno być to wystarczające, aby kometę ISON zdołały zaobserwować znajdujące się na powierzchni Marsa ziemskie łaziki.

 

Najnowsze wyniki z należącego do NASA satelity Swift zostały już przetworzone i z danych wynika, że jądro komety ISON ma 4,82 km średnicy. Obliczono to częściowo estymując wielkość na podstawie emitowanego lodu i pyłu.

^{Zdjęcie komety ISON wykonane 15 września - źródło: www.brucegary.net/ISON}

Kometa ISON miała być astronomiczną atrakcją dekady, ale nie spełniła do tej pory pokładanych w niej nadziei. Dotyczy to zwłaszcza prognozowanej jasności obiektu. Nie wzrosła ona na tyle, aby spodziewać się ujemnej magnitudy. Nadal jednak jest szansa, że kometa będzie widoczna gołym okiem.

 

Jej pojawienie się będzie śledzić prawdziwa armada amatorskich teleskopów, ale również wiele obserwatoriów znajdujących się w przestrzeni kosmicznej. Kometa C/2012 S1 będzie cały czas przyspieszać aż w okolicy 28 listopada osiągnie niesamowitą prędkość 1 359 896 km/h. Astronomowie spodziewają się, że przy tym "muśnięciu" Słońca dojdzie do tak znacznego ogrzania powierzchni komety, że powinniśmy się doczekać na tyle dużego warkocza, aby mógł rozbłysnąć oświetlony światłem słonecznym.

 

 

 

Astronomowie odkryli nową asteroidę, która przeleci w pobliżu Ziemi w nocy z 18 na 19 września. Asteroida została oznaczona jako 2013 RZ53.

 

Nowe ciało niebieskie zostało odkryte za pomocą obserwatorium Mount Lemmon, a następnie znalezienie ciała niebieskiego potwierdzili astronomowie z australijskiego obserwatorium Siding Spring.

 

Według naukowców rozmiar 2013 RZ53 to od jednego do trzech metrów. W środę 18 września o godzinie 22:20 UTC asteroida znajdzie się w odległości 235 tysięcy kilometrów od powierzchni Ziemi. To tylko nieco więcej niż pół odległości do Księżyca.

 

Naukowcy zauważyli, że asteroida ma wyjątkowo niską średnią prędkość. Spekuluje się, że może to być fragment gruzu kosmicznego, na przykład fragment skalny wyrzucony po jakiejś kolizji asteroidy i Księżyca. Więcej danych powinno się udać zgromadzić w następnych dniach.